این بخش فاقد نوبت قابل رزرو می‌باشد.
این بخش فاقد محصول فعال می‌باشد.
پزشکی هسته ای یک تخصص پزشکی است که در آن از مقادیر کمی مواد رادیواکتیو معروف به رادیوداروها برای تشخیص و درمان بیماری های مختلف استفاده می شود. این مواد رادیواکتیو به صورت خوراکی، داخل وریدی یا استنشاقی به بیماران تزریق می‌شوند و سپس توزیع آنها در بدن با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری تخصصی تشخیص داده می‌شود. در اینجا چند نکته کلیدی در مورد پزشکی هسته ای وجود دارد:
تصویربرداری تشخیصی: تکنیک‌های تصویربرداری پزشکی هسته‌ای، مانند توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتون (SPECT) و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)، به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد تا عملکرد و ساختار اندام‌ها و بافت‌ها را تجسم کنند. این مطالعات تصویربرداری می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد فرآیندهای بیولوژیکی بدن ارائه دهد و به تشخیص زودهنگام و مرحله بندی بیماری ها کمک کند.
رادیوداروها: رادیوداروها ترکیباتی هستند که حاوی مقدار کمی ایزوتوپ رادیواکتیو هستند. این ترکیبات برای هدف قرار دادن اندام ها، بافت ها یا فرآیندهای بیولوژیکی خاص در بدن طراحی شده اند. با ردیابی توزیع رادیوداروها با استفاده از دستگاه های تصویربرداری، متخصصان پزشکی هسته ای می توانند عملکرد اندام ها را ارزیابی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.
PET-CT و SPECT-CT: اسکن های ترکیبی PET-CT و SPECT-CT تصاویر کاربردی پزشکی هسته ای را با تصاویر CT تشریحی ادغام می کنند و اطلاعات دقیقی در مورد ساختار و عملکرد در یک اسکن واحد ارائه می دهند. این تصویربرداری تلفیقی دقت تشخیصی را افزایش می دهد و به تصمیم گیری در مورد درمان کمک می کند.
کاربردهای درمانی: پزشکی هسته ای علاوه بر تصویربرداری تشخیصی برای اهداف درمانی نیز استفاده می شود. مواد رادیواکتیو را می توان به بافت های خاصی برای درمان بیماری هایی مانند پرکاری تیروئید، سرطان تیروئید، درد استخوان ناشی از سرطان متاستاتیک و انواع خاصی از لنفوم هدف قرار داد.
تولید رادیوایزوتوپ: ایزوتوپ های رادیواکتیو مورد استفاده در روش های پزشکی هسته ای در تاسیسات تخصصی با استفاده از راکتورهای هسته ای یا شتاب دهنده های ذرات تولید می شوند. این ایزوتوپ‌ها نیمه عمر کوتاهی دارند و به آنها اجازه می‌دهد تا قبل از پوسیدگی به حالت پایدار، تشعشع را برای اهداف تصویربرداری یا درمانی ساطع کنند.
ایمنی در برابر تشعشع: روش‌های پزشکی هسته‌ای شامل قرار گرفتن در معرض مقادیر کمی از تشعشعات است که با دقت مدیریت می‌شود تا خطرات را برای بیماران و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به حداقل برساند. پروتکل های ایمنی سختگیرانه رعایت می شود تا اطمینان حاصل شود که دوزهای تشعشع تا حد قابل قبولی پایین نگه داشته می شوند و در عین حال مزایای تشخیصی یا درمانی به دست می آید.
همکاری چند رشته ای: متخصصان پزشکی هسته ای از نزدیک با رادیولوژیست ها، انکولوژیست ها، غدد درون ریز و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی برای تفسیر مطالعات تصویربرداری، برنامه ریزی استراتژی های درمانی و هماهنگی مراقبت از بیمار همکاری می کنند. همکاری تضمین می کند که بیماران مراقبت های جامع و شخصی را دریافت می کنند.
تحقیق و نوآوری: تحقیقات در حال انجام در پزشکی هسته ای بر توسعه رادیوداروهای جدید، تکنیک های تصویربرداری و روش های درمانی متمرکز است. پیشرفت‌ها در تصویربرداری مولکولی و درمان‌های هدفمند، نقش پزشکی هسته‌ای را در پزشکی دقیق و مراقبت‌های بهداشتی شخصی‌شده گسترش می‌دهد.
پزشکی هسته ای با ارائه اطلاعات ارزشمند تشخیصی و گزینه های درمانی برای طیف گسترده ای از شرایط پزشکی، نقش مهمی در مراقبت های بهداشتی مدرن ایفا می کند. ترکیبی از فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته، رادیوداروها و تخصص چند رشته‌ای به متخصصان پزشکی هسته‌ای اجازه می‌دهد تا در تشخیص دقیق، درمان و نظارت بر بیماران مبتلا به بیماری‌های مختلف مشارکت کنند.
